Als er een paar succesvolle formats door Joop, John en nieuwe glamourboy Roelant zijn gemaakt wordt het bijbehorende vehikel verkocht aan een groep investeerders voor veel. Endemol is op sterven na dood maar de heren gaan gewoon door. De bijbehorende stal artiesten gaat als hoeren mee met de topmedia en theatersoeteneurs.
Waar gisteren op het Belgische Canvas met Nonkel Pater en een documentaire over de Grote Depressie interessante en informatieve programma's werden aangeboden aan de kijkers putte Pauw en Witteman en Nieuwsuur zich weer uit in het overbelichten van incidenten en relletjes. Slechts Filemon Wesselink ontrok zich aan de collectieve misere op de Nederlandse TV met een mooi item over een 27 jarige die leeft met een open rug. Ik, inmiddels bijna 53, wist niet beter dat het onmogelijk was hiermee te leven. Wesselink gaf ingetogen en integer aan dat het feit dat 9 op de 10 kinderen geboren met een open rug worden ingeslapen een moeilijke, moeilijke zaak is.
Goed journalistiek werk van Filemon
Bij Pauw en Witteman zat de gekke professor Kinneging. Immers Rutger Castricum naar de keel gevlogen als we het allemaal mogen geloven. Staat buiten kijf dat Kinneging de deur niet had moeten openen en de discussie had moeten mijden. Wat helemaal niet over het voetlicht kwam is wie de persoon Kinneging is.
Kinneging is niet alleen hoogleraar Rechtsfilosofie bij de volgens sommigen beste juridische opleiding van Nederland maar hij is ook (voormalig?) VVD ideoloog die ghostwriter/spindoctor was van Bolkestein. Kinneging is een aartsconservatief die aan de wieg staat van.....ik weet het domweg niet. Alle informatie over Kinneging heb ik opgezocht op het web want slechts een losse opmerking van Witteman over Kinneging's conservatisme lichtte een tipje van de sluier over deze man op. Staat Kinneging ideologisch aan de wieg van Wilders, wat houdt zijn conservatisme in, waarom kiest men in Leiden voor hem als rechtsfilosoof? Na een half uurtje surfen kreeg ik een onbehagelijk gevoel over deze man en zijn 'obscure' ideeën die ook nog eens niet geïnteresseerd is in zijn studenten.
Vermoedelijk zullen we het pas over 40 jaar weten als Canvas een documentaire over de eerste 20 jaar in de Nederlandse politiek van de 21ste eeuw uitzendt.
Dit zegt genoeg over de kwaliteit van de Nederlandse journalistiek, waarbij ik dus Rutger Castricum hierbij een compliment wil maken voor het onder de aandacht brengen van een dubieus figuur dat meer invloed heeft dan men denkt.
Mijn pluim gaat dus naar Filemon en Rutger.
